Ηλιάδης, Βασίλειος

(Ταταύλα Κωνσταντινούπολης 1892 – 1971). Δημοσιογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Στα γράμματα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1910 με το θεατρικό έργο Για την πατρίδα, το οποίο και παίχτηκε στην Κωνσταντινούπολη την ίδια χρονιά. Μετά την απόλυσή του από τον τουρκικό στρατό (1912) εργάστηκε ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες της Πόλης Ταχυδρόμος, Νεολόγος και Χρόνος, ενώ το 1913 κυκλοφόρησε την πρώτη συλλογή διηγημάτων του Σπίθες. Το 1914 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου άρχισε σπουδές στη νομική σχολή, εργαζόμενος ταυτόχρονα στην εφημερίδα Ακρόπολις του Βλάση Γαβριηλίδη. Ιδιαίτερα επιδόθηκε στο χρονογράφημα, το οποίο και εξύψωσε σε επίπεδο λογοτεχνήματος με τους συγχρόνους του Κονδυλάκη, Νιρβάνα, Πωπ κ.ά. Στη συνέχεια συνεργάστηκε διαδοχικά και με τις εφημερίδες Νέα Ελλάς, Εφημερίς, Πρόοδος, Πατρίς, Βήμα, Νέα κ.ά. Θεατρικά έργα του ήταν: Ως πότε σκλάβοι;, Μέσα στη στάχτη, Στο κλουβί, Η δούλα, Το νεκρόσπιτο, Τα ερείπια, Η νύχτα του Άη Φίλιππα, Χελώνες, Ο άνθρωπος με τις 39, Ο θεατρίνος και το χαλάζι κ.ά. Διηγήματα που έγραψε ήταν: Όταν χτυπούσαν οι καμπάνες (1938). Τέλος, ανάμεσα στις μελέτες του διακρίθηκε: Περί του τουρκικού προπολεμικού θεάτρου.